Het zijn nét mensen…

Onlangs was ik bij kennissen die een groot feest hadden georganiseerd. Alles was tot in de puntjes geregeld. Het thema was ’80 en de hele vibe was ook echt terug naar de jaren tachtig. Het was prachtig. Gelukkig hadden ze ook een te gekke coverband staan die de sterren van de hemel speelde. We hebben de halve avond op de dansvloer staan swingen! Want niets zo lekker als de ene na de andere bekende hit die om je oren vliegt.

Warme maaltijd

Maar ieder mens heeft een keer een break nodig dus in de pauze van de band besloot ook ik even pauze te houden, hoe goed de DJ ook zijn best deed. Met een safari-jus hing ik aan een tafel de getoupeerde kuiven te bewonderen en besefte ik dat ik midden in een ongemakkelijk gesprek was beland. ‘Wat vinden jullie van de band?’ was de openingsvraag. De rest van het gezelschap was al hun mening aan het geven die uitermate positief was, want het was ook een topband.

‘Weten jullie wat een rider is? Dat is zeg maar een soort lijst met ‘eisen’ (lees: noodzakelijkheden). Weten jullie wat zij wilden?’ Iedereen ging raden. Een kilo blauwe M&M’s, drie flessen champagne, een spiegel van 1.80 bij 1,40. We kregen er met zijn allen lol in. ‘Nee, ze vroegen om een warme maaltijd, niet alleen voor hen maar ook voor de licht- en geluidsman! Dat is toch raar!’ zei de gastvrouw in shock. De rest ging direct mee in haar verwondering.

Het zijn net mensen

Ik was ook in shock, maar niet om dezelfde reden. Ik pikte wat nootjes en uiteindelijk keek iedereen mij aan. ‘Goh, het zijn net mensen.’ Mompelde ik sarcastisch. Ik had geen zin om hier een discussie van te maken, maar ik liet wel even weten wat ik inmiddels weet. Hoe lang er soms gereden moet worden, dan nog moet worden opgebouwd, dan nog de soundcheck, alles voor die ultieme beleving. Dan is een warme maaltijd toch een welkom rustpunt voor het feestgedruis losbarst dat zij nota bene veroorzaken?

Op die manier had ze het niet bekeken en ze voelde zich duidelijk wat schuldig. Ondertussen was de band weer op het podium, na een heel korte pauze waarin ze snel hun kleding hadden gewisseld en speelden ze de laatste sterren van de hemel.

We want more!!!

Terwijl niemand kon stoppen met dansen en meezingen was het tijd voor de band om af te sluiten. Iedereen scandeerde: ‘We want more!’ Maar met een respectvolle buiging en gemeende handkus liepen ze het podium af. Terwijl de gastvrouw en haar vriendinnen er zacht schande van fluisterden zei ik hardop: ‘Ze zullen wel honger hebben!’

Livemuziek op jouw feestavond

Wil jij nou ook een te gekke coverband op jouw feest en is een warme maaltijd geen probleem? Kijk dan eens op www.burolivemuziek.nl. Lang niet iedere artiest of band vraagt hierom, maar jouw feestavond valt of staat met de muziek. Geef jij de mensen die jouw feest gaan maken een warm welkom, dan krijg jij dat ook terug en waarschijnlijk ook een toegift! 😉

Fotocredits: Thiago Borrere Alvim