Doe Maar muziek!

Doe maar muziek!

“Muziek is herinneren” schreef ik al eerder in een blog.

Is dit alles?

Mijn vader is in 2012 overleden en er zijn liedjes die hem direct bij mij terug lijken te brengen. Natuurlijk nummers die er zijn gedraaid tijdens zijn crematie. Maar het mooiste zijn de nummers van Doe Maar. Want dan zie ik mijn vader in levende lijve vrolijk zingend voor me.

Ik weet dat ik als klein meisje altijd in de war raakte van mijn vader die keihard meezong met ‘Doe Maar’. Want hij lachte altijd breed, maar de woorden waren vaak treurig: ‘Is dit alles? Oehoehoeh, is dit alles? Oehoehoeh, is dit alles wat er is?’
Of wat te denken van: ‘Een nacht alleen. Kom niet bij me kloppen mijn deur is op slot. Laat me nou eens slapen of ik ga kapot. Een nacht alleen. Met de stilte om me heen.’ Zong hij vrolijk uit volle borst mee, terwijl ik dan verbaasd als ukkie achterin in de auto zat en niet meer op de slaapkamerdeur durfde te kloppen wanneer ik wakker was geworden.

Was ik maar een vrouw

Later als puber kwam ‘Doe Maar’ ook weer terug wanneer we een serieus gesprek voerden en hij me eigenlijk niet begreep. Dan kon hij me lang aankijken en vervolgens bloedserieus zeggen: ‘Was ik maar een vrouw, dan breide ik met jou.’ Ik dacht altijd dat hij dat zelf verzonnen had, tot ik het terug hoorde in een songtekst.
Als jong volwassene hadden we een keer een filosofisch gesprek over de zin van het bestaan. Ik vroeg hem: ‘Wat zijn de dingen in ’t leven, die er echt toe doen? Wat is belangrijker de wegen of het doel? En moet ik alles uit stippelen of luister ik naar mijn gevoel?’
Hij zei toen: ‘Ik weet het ook allemaal niet, blijf bij jezelf en zing je eigen lied.’

Onzin gesprekken en wijze levenslessen

Ik dacht die ‘Doe Maar’ momenten met mijn vader nooit meer te kunnen beleven. Tot ik pas op de radio het nummer ‘Niet nodig’ hoorde. Ik herkende het direct als gesprek tussen mij en mijn vader. Ik wist dat hij bewust tekstjes van ‘Doe Maar’ zijn grote helden gebruikte in serieuze zowel als in onzin gesprekken. Maar ik dus blijkbaar ook! Toen hoorde ik in het nummer plotseling het antwoord op al mijn vragen die ik mijn halve leven geleden vroeg aan mijn vader. Het antwoord werd gezongen door ‘Doe Maar’, maar gegeven door mijn vader. Zo voel ik het tenminste. ‘Als liefde het antwoord is zijn alle vragen overbodig.’

Bedankt pap! Bedankt Doe Maar!

foto: tributeband Doe Maar na!